โรงเมี้ยน วัดเชียงทอง

หอลาดสะลด (โรงเก็บราชรถ) หรือ “โรงเมี้ยน (เก็บ) โกศ”

หอลาดสะลด (โรงเก็บราชรถ) หรือ “โรงเมี้ยน (เก็บ) โกศ” เป็นองค์ประกอบพิเศษของวัดตั้งอยู่ด้านหน้าเยื้องไปทางขวาของสิมถูกสร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ. ๑๙๖๒ โดยการออกแบบของเจ้ามณีวงศ์และการตกแต่งโดยช่างหลวงเพียตันเพื่อเป็นโรงเก็บราชพระโกศของเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์ที่สิ้นพระชนม์เมื่อปี ค.ศ. ๑๙๕๙ ตัวอาคารมีลักษณะคล้ายโบสถ์ทรงสูงประดับด้วยลวดลายแกะสลักสีทองงดงามเกือบทั้งหลังโดยเฉพาะด้านหน้ามีลวดลายแกะสลักตั้งแต่หน้าบันลงมาถึงพื้นตัวผนังด้านหน้าถูกออกแบบเป็นพิเศษให้สามารถถอดออกเป็นส่วนๆ เพื่อการเคลื่อนราชรถได้ ที่นี่ยังเป็นที่เก็บพระโกศของพระมารดาและพระเจ้าอาของเจ้าศรีสว่างวงศ์ด้วย

โครงสร้างอาคารเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก จุดเด่นคือด้านหน้าและผนังด้านนอกปิดทับด้วยแผ่นไม้สักแกะสลักและปิดทอง ซึ่งประดิษฐ์โดยช่างฝีมือท้องถิ่น โดยมีช่างฝีมือหลวงพระบางหลายคน คอยช่วยเหลือ ภายใต้การดูแลของช่างฝีมือระดับช่างฝีมือชั้นครู ของพระราชวัง การแกะบนแผ่นไม้เหล่านี้ ได้พูดถึงเรื่องราวรามายณะฉบับลาวที่มีชื่อว่า ผ้าลักพาตัว ซึ่งสามารถติดตามเรื่องราวต่างๆ ของพระราม หนุมาน นางสีดา ที่ถูกพิพากษา ด้วยไฟ ทศกัณฐ์ บานหน้าต่างไม้แกะสลักทางด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือของอาคารมีภาพหนุมานราชาลิง ตลอดจนเทพและเทวรูป พื้นผิวแกะสลักและปิดทองภายนอกของด้านหน้าและด้านข้างทั้งสองด้านเปล่งประกายระยิบระยับในแสงแดดอันสดใส และเข้ากันได้เป็นอย่างดีกับสีสัน เส้นสาย และลวดลายที่ซับซ้อนของซิมที่อยู่ใกล้เคียง